Vrienden

Sinds jaar en dag kom je in de Hoogstraat (zowat de belangrijkste winkelstraat van Oudenaarde) midden op de stoep de zittende man met bloempot tegen. Op de rug van zijn T-shirt word je gewaarschuwd voor wat er gebeurt als je je haar niet bij kapper Minnaert laat snijden: dan ga je beter door het leven met een stevige bloempot op je kop. Als de bloempotman buiten op de stoep zit vóór de kapperszaak dan weet je dat kapper Philippe knipt, geassisteerd door Bea, zijn vrouw. Als er vrij verkeer is in de straat, is de zaak dicht.

De kapperszaak bevindt zich in een gerestaureerde 16^e-eeuwse woning en de kaptafel met twee plaatsen en monumentale spiegel dateert uit de negentiende eeuw. De enige toegevingen aan modern comfort zijn twee inox wastafels met ligzetels en een blauwe Luca Meda ‘Primafila’ vintage sofa van Molteni om je beurt in af te wachten. Zoek dat maar eens op.

Philippe is een haarkapper, en geen barber, geen hairstylist, geen friseur, geen hairdresser of enig ander vreemd woord waarvoor de Vlaamse regering Jambon subsidies geeft. Passion for haircut en dito onnozeleteiten, weet je wel. De kapper was vier maand buiten strijd, dubbele beenbreuk na een kwalijke val van zijn 16^e-eeuwse trap. Deze week is hij opnieuw begonnen en dat was niets te vroeg. Ik voelde me vorige week opnieuw 16 jaar: lang haar en (nog) niet mogen uitgaan.

Waarom vertel ik dit allemaal? Wel, je betaalt bij hem aan een piepklein toogje, ook negentiende-eeuws, dat geflankeerd wordt door twee kleine zuilen die geschilderd zijn in marmer-imitatie. Ooit nam ik er foto’s van, maar ik heb die veel te goed gestockeerd want onvindbaar.

En laat nu de tekst in bijlage toch wel toevallig gaan over marmer-imitatie zeker!

Nog iets: ik wou bovenstaande foto bijsnijden tot de essentie: de bloempotman, maar de moto achteraan is die van Jan, een andere vriend van mij en eigenaar van boekhandel Beatrijs, een paar historische panden stroomopwaarts in de Hoogstraat. Daarom is een bezoek aan de kapper voor mij altijd een dure zaak: dat knippen tot daaraan toe, maar nooit eens de boekhandel kunnen voorbijlopen zonder een boek te kopen. Het leven kan wreed zijn. :-)

Grtz,

Erik